Po zakończeniu Drugiej Wojny Światowej w 1945 roku po okupacji niemieckiej Polska dostała się w niewolę radziecką trwajacą do 1989 roku. W obliczu radzieckiej czerwonej komunistycznej zarazy panującej w Polsce niezawistny Rząd Polski zaczął działać na uchodźstwie w Anglii gdzie również kontynuował swoją działalność Zwiazek Harcerstwa Polskiego (ZHP). W Anglii do dziś mieszczą się władze naczelne ZHP tego samego harcerstwa polskiego powstałego po odzyskaniu przez Ojczyzne Niepodłegłości w 1918 roku, tej samej organizacji których szeregi (Szare) gineły w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku. Wielu byłych żołnierzy walczących na różnych teatrach walk takich jak Monte Cassino podczas 2WŚ z powodu panującej obcej siły nie mogły lub nie chciały powrócić do zniewolonej Ojczyzny. Wielu też z tych nie wymienionych tutaj bohaterów przyczyniło się do stworzenia w Kanadzie jednostek harcerskich ZHP.

W Ontario w 1957 roku zaledwie 12 lat po zakończeniu wojny 1-szego szczepu wodnego Bałtyk i dziesieć lat później 1-szego szczepu lądowego “GIEWONT”.          

Szczep Giewont został założony wczesną wiosną i zatwierdzony kilka miesiecy pózniej w grudniu 1967 roku przez  Komendanta Chorągwi śp. dha hm Jerzego Burskiego. Giewont założył śp. drh hm Marek Jagła wcześniejszy Hufcowy Hufca Karpaty. Szczep Giewont powstał na bazie dwóch ówczesnych drużyn; 1szej drużyny im. Zawiszy Czarnego i 9tej drużyny im. Generała Władysława Andersa. Pierwszym Szczepowym w latach 1967- 1980 był dh Marek Jagła, szczep składał się z 60 harcerzy i 28 zuchów.

Za czasów dha Marka Jagły i Przewodniczącej KPH dhny Wandy Kalinowskiej wybudowano stanicę Giewontu i garaże. Hufiec Karpaty na ten cel przeznaczył część pięniędzy pochodzących z dotacji rządowej. Stanica została oddana do użytku latem 1976 roku.  W uroczystości poświęcenia rok pózniej wzieły udział wszystkie jednostki męskie i żenskie Hufca Karpaty. 

Stanica Giewontu mieści sie nieopodal stanicy Karpaty, Hufca Karpaty w północnej części terenu stanowiącego prawnie jedną dużą działkę rozłegłą i malowniczo położoną wzdłuż jeziora Halfway Lake. Po drugiej stronie ulicy Old Barry’s Bay vis-à-vis stanicy Giewontu znajduje się drewniana góralska brama za którą rozpościera się pole Milenijne nawiązujące do 1000-letniej chrześcijańskiej Polski. W tle na skraju lasu ustawiony jest ołtarz polny z okresu IIgo Światowego Zlotu Harcerstwa z 1976 roku. Po obu stronach ołtarza ustawione są maszty na których powiewają podczas trwania akcji letnich flagi Kanady i Polski. Na placu Milenium co roku w czasie trwania obozów odbywają się uroczyste ogniska harcerskie otwarte rownież dla licznych gości, przede wszystkim rodziców harcerzy i miłośników harcerstwa. W północnej części pola Milenium znajduję się pomnik Szarych Szeregów, dedykowany harcerkom i harcerzom poległym w czasie powstania warszawskiego 1944 roku. Wybudowany on został przy znaczącym wkładzie dha Marka Jagły, głównego koordynatora budowy pomnika. W miejscu tym na szczycie kopca pomnika co roku podczas tej jednej wybranej nocy przy zapalonych pochodniach odbywa sie obrzęd składania przez ochotnikow przyrzeczenia harcerskiego. Na kopiec wchodzi sie schodami wygrawerowanych nazw warszawskich dzielnic wsród murów przypominajacych ruiny niegdyś bestialsko i barbarzynsko zniszczonej Warszawy.

W 1980 roku Szczep Giewont obiał śp. drh hm Antoni Gardynik w tamtym czasie ważną rolę w drużynie pełnił wieloletni Drużynowy jednostki dh phm Marek Kaminski. Zuchy prowadziła dhna Basia Kaminska pózniej dhna Alma Marszałek. W 1986 roku Szczepowym został drh phm Krys Czuło, a w 1987 roku te funkcje przejął Jego Ojciec, śp. drh phm Mieczysław Czuło. Szczep liczył wtedy 32 harcerzy i 12 zuchów. Za czasów dha Mieczyslawa Czuło przez parę lat funkcję Drużynowego pełnił dh h.o. Jacek Olszewski. Na początku lat 90-tych z powodu silnej migracji Polonii w kierunku zachodniego obrzeża Toronto, część drużyny zaczęła spotykać się w Mississauga, niemniej szkoła Bishop Marrocco/Thomas Merton przy skrzyżowaniu Dundas i Bloor powyżej ulicy Roncesavalles w Toronto pozostała głównym miejscem zbiórek drużyny, a kościół św. Kazimierza parafią, do której wciąż  przynależy Giewont. W 1989 r. ówczesny Drużynowy 1szej drużyny im. Zawiszy Czarnego, dh h.o. Jacek Olszewski reprezentowal Giewont w delegacji Hufca Karpaty pod przewodnictwem śp. dh hm  Stanisława Podkowińskego w uroczystościach upamiętniających 45-tą rocznicę bitwy pod Monte Cassino. Należy zaznaczyć, że tam też pod klasztorem miał miejsce 1szy Zlot ZHP w 1969 roku. Uroczystości odbyły się na Polskim Cmentarzu Wojennym usytuowanym pomiędzy „Doliną Śmierci” i  wzgórzem Monte Cassino w miejscu w którym mieści się sześcio-wieczny klasztor benedyktynów założony przez św. Bendedykta z Nursji, jednego z patronów chrześcijanskiej europy.

We wczesnych latach 90-tych drużynę prowadzili m. in. dh h.o. Radek Olszewski i dh h.o. Karol Wróblewski. W 1994 roku funkcje Szczepowego na krótko objął drh phm Henryk Pyz, bowiem jesienią następnego roku szczep przejął śp. drh hm  Tadeusz Czuba przy stanie 35 harcerzy i 7 zuchów. Obozy prowadzil Dh. Radek Gwiazdowski. Po przejściu drha Tadeusza Czuby do Hufca Karpaty w 2000 roku ponownie szczep tym razem na długi okres czasu przejął drh phm Henryk Pyz, zuchy prowadziła wtedy drhna phm Kasia Domagała i drh ćw. Piotr Paszkowiak. Na przestrzeni tego okresu do 2016 roku drużyne prowadzili miedzy innymi drh ćw. Marek Jacuński, drh ćw Patryk Budylowski, drh pwd Mirek Wożny oraz drh ćw. Adrian Kołodziej stan szczepu oscylował w liczbie 20 harcerzy.    

Po nieobecności szczepu podczas akcji letniej w 2016 r., kiedy to stanica Giewontu zamarła harcerską pustką i milczeniem do pracy w szczepie zgłosili się druhowie Jacek i Radek Olszewscy, którzy poprowadzili obóz w roku 2017. W szczepie pwd dh Radek Olszewski objął funkcje Szczepowego, a pwd dh Jacek Olszewski przyjął funkcje Drużynowego. We wrześniu 2017 r. po wielu latach pracy w innych jednostkach harcerskich do szczepu powrócił dh phm Radek Gwiazdowski, doświadczony i ceniony instruktor w pracy z młodzieżą. W listopadzie 2017 r. odbyła sie co-roczna zabawa andrzejkowa organizowana przez KPH “Giewont”, okazją szczególną była 50-ta rocznica istnienia szczepu. Podczas przemówień Szczepowy dh. Radek Olszewski uroczyście podziekował druhowi phm Henrykowi Pyzowi za wieloletnią służbę harcerską w strukturach Giewontu m. in. w funkcji Szczepowego i w KPH, również za podtrzymanie szczepu przy życiu i za  prace na terenie i przy stanicy. Wsród wielu prominentnych gości podczas zabawy była obecna przede wszystkim dhna Wanda Kalinowska, wieloletna redaktorka pisma harcerskiego “Wici”, osoba blisko zżyta z Giewontem.     

W pierwszym roku zaraz po reaktywazji Giewontu, drużyna liczyła 10 harcerzy. Szczep wkrótce zaczał się dynamicznie rozwijać. W latach 2017-2019 odbyły sie trzy udane obozy letnie, liczne biwaki, spotkania i uroczystości. Szczep doczekał sie 35 harcerzy, 30 zuchów i 15 skrzatów. W dużej mierze stało się to również za sprawą prężnie działającegu giewontowskiego KPH, Jego Przewodniczącego Mariusza Podpory i Aurelii Podpory, a także za sprawą Heńka i Marzeny Opszanskich oraz wielu innych oddanych członków KPH pracujących na rzecz harcerzy. Gromadę  zuchową prowadził dh. hm Marcin Rewkowski (KC), harcerz z rodzaju par excellence jeden z największych autorytetów instruktorskich ZHP w Kanadzie. Pomagał mu w tym wymagającym zadaniu dh pwd Mateusza Psuty, innowacyjny i doświadczony instruktor harcerski. Prowadzącym śpiew drużyny był w tamtym czasie był zawsze spokojny i utalentowany dh ćw. Artur Podpora. W marcu 2020 roku ze względu na szerzącą się pandemie światową Covid-19, ostatnim aktem harcowania był na przełomie lutego i marca biwak zimowy, który odbył sie wsród lasu, rzek i strumieni w uroczym miejscu blisko ontaryjskiego Paryża. Kapelan harcerski Ojciec Paweł Nyrek OMI podczas biwaku w niedziele odprawił z udzialem drużyny Mszę św., jak się wkrótce pózniej okazało ostatnią z powodu paro-letniego przymusowego zamknięcia.

W latach 2020-21 podczas panującej pandemii i trudnych do zniesienia restrykcji szczep z konieczności odbywał tzw. spotkania wirtualnie. Dla harcerzy stworzonych do aktywości fizycznej i spotkań w grupach najlepiej w plenerze były to okoliczności co najmniej nienaturalne. Te spotkania wirtualne były aczkolwiek potrzebnym pomostem kontynuacji działalności szczepu zaraz po  po zniesieniu restrykcji i zamknięć, które najbardziej uderzyły we wszystkich młodych czyli w naszą przyszłość. Bez akcji letnich w latach 2020 i 2021 w lipcu Roku Panskiego 2022 ontaryjskie Kaszuby ponownie ugościły jednostki harcerskie i kolonie zuchowe. Szczep Giewont poraz drugi z rzędu przygotował program obozu razem z harcerzami Szczepu Warszawa. Już w latach 80tych byłego stulecia Giewont organizował swoje akcje letnie z harcerzami Szczepu Polanie z Oshawy ostatnie więc wspólne obozowania nie były doświadczeniami bez precedensu. Podczas akcji letnich w latach 2017-2019 funkcję Komendanta na przemian pełnili dh. pwd Jacek Olszewski i dh phm Radek Gwiazdowski tematami dwóch ostatnich obozów przed przerwą pandemiczną w nastepującej kolejności były Polska Walcząca i Grunwald 1410.

W roku 2022 funkcję p.o. Komendanta przejął dh cwik Grzegorz Krolikowski który od roku 2019 zwiaząny jest ze szczepem pełną i oddaną slużbą. Obóz w 2022 roku nosił nazwę “Klucz do Przygody”, po miesiącach zamknięcia celowo wybrana została tematyka lżejsza. We wrześniu 2022 Szczep Giewont przystąpił do służby Bogu, Polsce i blizniemu w składzie ze Szczepowym, dhm pwd. Radkiem Olszewskim nieprzerwalnie pełniącym te czasochłonną i odpowiedzialną funkcje od 2016 roku. Funkcje Drużynowego wciąż pełni dh. pwd Jacek Olszewski przy jego boku z dhm phm Radkiem Gwiazdowskim, kluczowym instruktorem drużyny. Po  przeprowadzeniu się razem z swoją rodziną do Ojczyzny dh ćw.  Grzegorz krolikówski zawsze chętnie kiedy tylko jest w Kanadzie przybywa na zbiórki i pomaga. Instruktorem śpiewu jest spokojny i pragmatyczny, dh hm Marcin Grządka. Aktualnie 1sza drużyna im. Zawiszy Czarnego liczy około 30 harcerzy w tym kilku wędrowników, którzy służą w funkcji przybocznych lub są zaangażowani przy prowadzeniu jednostki zuchowej Lotnicy w liczbie 34 zuchów. Wodzem tej wspaniałej gromady zuchowej jest energiczny i pomysłowy dh ml. Marcel Czarnecki, instruktorem zaś doswiadczony, opanowany i niezłomny w pracy dh pwd Mateusz Wojciechowki, który znakomicie ogarnia każdy element zuchowej istoty sprawy. Wszyscy razem piszemy historię tego niezwykłego Szczepu.

CZUWAJ!